Każdego roku anoreksja pochłania na świecie ogromne żniwo młodych ludzi. Jako iż to schorzenie ma podłoże psychologiczne, często towarzyszy mu depresja, nerwica czy inne nieprzyjemne zaburzenia umysłowe. Powikłania po przejściu anoreksji są niezwykle bolesne, ponieważ chory nie tylko musi skupić się na leczeniu choroby, ale także na minimalizowaniu jej skutków oraz o profilaktykę psychologiczną, ponieważ najczęściej problem chorego jest wynikiem zaburzonej percepcji świata i swojego wyglądu.

Dlaczego leczenie anoreksji jest niezwykle trudne?

Leczenie anoreksji czy innych chorób zaburzeń odżywiania nie jest proste, ponieważ często wymaga zaangażowania wielu lekarzy różnych dziedzin. Schorzenia tego typu często mają podłoże psychologiczne, dlatego pierwszym krokiem jest udanie się do gabinetu specjalisty i podjęcie psychoterapii lub leczenia farmakologicznego. Skutki anoreksji są często opłakane, ponieważ większość z nich może być nieodwracalnych. Ciągłe niedożywienie organizmu powoduje uszkodzenie układów i narządów, co powoduje trudności w funkcjonowaniu lub przyjmowanie leków do końca życia. Długotrwałe niedożywienie powoduje również zmiany hormonalne w organizmie, dlatego często zdarza się, że kobietom zanika cykl menstruacyjny, a mężczyźni mają problem z potencją. Lecząc się z anoreksji, nie tylko musimy skupić się na dostarczaniu organizmowi pożywienia, ale także na zwalczaniu skutków, jakie choroba w nim pozostawiła.

Kto najczęściej choruje na anoreksję?

Według badań przeprowadzonych przez ekspertów anoreksja najczęściej dotyka młode dziewczyny w wieku nastoletnim. Oczywiście chłopcy nie są wykluczeni z tego problemu, jednakże w krajach zachodnich na anoreksję cierpi od 0.9 do 4,3% dziewczynek i zaledwie od 0.2 do 0.3% chłopców. Bardzo przykrym faktem jest to, że każdego roku około 600 osób chorujących na anoreksję umiera i nie zawsze jest to rezultat ciężkiej choroby, a najczęściej samobójstwo. Prawdą jest to, że na anoreksję może zachorować każdy, niezależnie od wieku i wagi, ponieważ choroba ta ma podłoże psychologiczne. Należy dbać o poczucie własnej wartości i pewność siebie, aby uchronić się przed nieprzyjemnymi skutkami chorób zaburzeń odżywiania.